Een vader en een dochter leven al jaren met elkaar in onmin.
Hij is een trotse bejaarde met een groot ego en woont in een beveiligde enclave waar de elite zich heeft teruggetrokken in reactie op de veranderde samenleving. Zij heeft die samenleving omarmd en mede vormgegeven. Hij verwijt haar een gevaarlijk idealisme, zij verwijt hem superioriteit denken. In alles staan ze lijnrecht tegenover elkaar. De verwijdering lijkt onoverbrugbaar. Maar als vader blind wordt heeft hij plots zijn dochter nodig. Is er een mogelijkheid om elkaar te naderen zonder dat je het met elkaar eens hoeft te worden?****
